Geschiedenis van de reflexzonetherapie

Reflexzonetherapie is al heel oud. Al duizenden jaren geleden werd dit toegepast in China en Japan. Ook vanuit Egypte zijn muurschilderingen bekend waarop te zien is hoe men bij elkaar de voeten behandelt.

Pas in 1916 kwam in Amerika een doorbraak. De K.N.O.-arts, Dr. William Fitzgerald ontwikkelde de zonetherapie. Hij verdeelde het menselijk lichaam in 10 zones, die in de tien vingers en tenen beginnen en eindigen. Hiermee was hij in staat om reflexzones te lokaliseren. Hij behandelde organen door drukpunten op de voet. Hij schreef het boek “Zone-Therapy”.

 De Amerikaanse masseuse Eunice Ingham werkte zijn zienswijze verder uit en spitste de kennis toe met name op de voet. Van haar kwam de eerste voetenkaart, de basis voor de huidige voetreflexzonetherapie. Haar boek “Stories the feet can tell” verscheen in 1938.

Eunice Ingham werkte een aantal jaren samen met Hanne Marquardt, die het werk van Eunice Ingham na haar overlijden voortzette. Hanne Marquardt heeft een opleidingsinstituut in Königsfeld-Burgberg in het Zwarte Woud voor reflexzonetherapeuten. In Nederland kreeg de therapie pas in de jaren ’60 bekendheid.